فیبر نوری و کاربرد آن در مصارف خانگی

راه دسترسی سریع و ارزان به اینترنت چیست؟

ارائه دهندگان خدمات اینترنت متوجه این موضوع شده اند که فناوری فیبر خانگی افراد یک راهکار مناسب جهت حل این مشکل است و به شکل تضمینی نیاز کاربران را در حال حاضر و آینده برطرف می کند.

فیبر خانگی که از آن با نام اف تی تی اچ ( FTTH ) نیز یاد می شود یکی از مهمترین فناوری های امروز بوده که برای آینده اینترنت و شبکه روی آن حساب شده است.

چرا که نه تنها پهنای باند کاربران جهت دسترسی به اینترنت را افزایش می دهد بلکه میزان تجهیزات و تعمیرات و هزینه های مربوط به آن را کاهش داده و کیفیت سرویس بهتری به کاربران ارائه می کند.

پیش بینی ها نشان داده اند که در آینده سرعت اینترنت افراد در خانه به صد مگابایت بر ثانیه خواهد رسید و در نهایت روزی به یک گیگابایت بر ثانیه می رسد. فناوری فیبر تنها گزینه روی میز است و توانایی انتقال اطلاعات با این سرعت و برای فواصل دور را امکان پذیر می سازد.

مهندسی شبکه های فیبری FTTH

دو نوع معماری FTTH وجود دارد که شامل شبکه نوری فعال (AON) و شبکه نوری منفعل (PON) هستند. در اینجا ممکن است این سوال در ذهنتان شکل بگیرد: آیا تفاوتی وجود دارد؟

به گفته انجمن فیبر نوری، شبکه های نوری فعال ساده ترین راه برای اتصال خانه ها به اینترنت با کمک فیبر هستند، زیرا فیبر توانایی این را دارد تا خانه ها را به ISP متصل کند. اما گرچه حداکثر پهنای باند را فراهم می کند ، فناوری گران قیمتی است. چرا که در این شرایط هر خانه ای باید یک فیبر اختصاصی برای خود داشته باشد.

اما با این حال به کمک شبکه نوری منفعل یا همان PON امکان به اشتراک گذاری قطعات و بخش های گران قیمت فیبر به کمک جدا کننده های مخصوص فراهم می کند. بدین ترتیب دسترسی بین کاربران مختلف تقسیم شده و دسترسی به اطلاعات و اینترنت برای خانه های متعددی وجود خواهد داشت.

بنابراین، ساختار فیبر انفعالی ( PON ) دارای مزایای بیشتری است، چرا که فقط یک فیبر نوری توانایی پشتیبانی از چندین کاربر را دارد.

لوازم و امکانات شبکه فیبر خانگی

استفاده از فناوری فیبر نوری در خانه ها تحت عنوان فیبر خانگی ، برای اتصال به اینترنت به برنامه ریزی و عناصر زیادی نیاز دارد تا بتوان دسترسی اولیه را به محیط مشترکین اینترنت گسترش داد. در یک شبکه فیبر نوری دو عنصر پایه و اصلی وجود دارد:

یک ترمینال خط نوری (OTL) در سمت ISP و یک واحد شبکه نوری (ONU) که در محل زندگی مشترک اینترنت قرار می گیرد. اتصال بین این دو عنصر با هر دو تجهیزات نوری و غیر نوری و بخش های تشکیل دهنده برقرار می شود.

  • سخت افزار
  • کابینت ها
  • پنل های پچ ( Patch panels )
  • دریچه های نهایی فیبری ( Fiber closures )
  • پدال ها

و وقتی صحبت از بخش های نوری می شود، معمولا هدف اصلی انشعابات، اتصال دهنده ها و آداپتورها، کانکتور ها، کابل های فیبر، اتصالات، تقسیم کننده ها، کابل های پچ، کابل های مخصوص دراپ و پایانه ها هستند.

لوازم منفعل (مجهول)

۱. کابل های فیبری

زمانی که از شبکه های منفعل فیبری یا همان PON استفاده می شود، نصب کردن کابل های فیبر نوری یکی از گران ترین پروسه های مورد نیاز است. نصب کابل می تواند به شکل زیر زمینی، درون داک های مخصوص و یا بر روی برجک و تیرک های مخصوص ( هوایی ) باشد.

۲. جداکننده ها (splitter)

طبق اطلاعیه منتشر شده از اتحادیه فیبر نوری ، این لوازم و عناصر منفعل یک ورودی را گرفته و آن ها را تقسیم بندی می کنند تا سیگنال لازم را به کاربران متعدد برسانند. همین موضوع می تواند هزینه ها را تا حد خیلی زیاد کاهش دهد.

۳. متصل کننده ها ( کانکتر ها )

اتصال دهنده های سیمپلکس ( Simplex ) بیشتر از هر چیز دیگری در FTTH یا همان فیبر نوری در خانه ( فیبر خانگی ) کاربرد دارند. از جمله رایج ترین کانکتر های مورد استفاده:

  • اتصال دهنده های SC/APC
  • اتصال دهنده های ST/APC
  • اتصاد دهنده های LC/APC

اتصال دهنده های چند فیبری نیز اخیرا محبوبیت خاصی پیدا کرده اند چرا که توانایی نگه داشتن ۴ الی ۷۲ فیبر به شکل همزمان را دارند.

رایج ترین نوع اتصال دهنده در شبکه های منفعل فیبر نوری APC است، چرا که ساختار هشت درجه ای و جلای خاص آن می تواند از ضرر جلوگیری کند:

  • میزان هدر رفت در بازگشت: منفی ۶۰ دی بی
  • میزان هدر رفت در حالت معمولی: ۰.۵ دی بی

این کار می تواند از بروز مشکلات انتقال محتوی و داده جلوگیری به عمل آورد. کانکتر های APC را می توان به کمک رنگ سبزشان به راحتی شناسایی کرد.

کانکتر های فیبر چگونه با هم جفت می شوند؟

برای این که اتصال دهنده های فیبر نوری در کنار هم جفت شوند باید از آداپتور های خاصی استفاده شود که دارای نسخه های متعددی هستند و به کمک آن ها امکان متصل کردن کابل های تکی سیمپلکس یا دوتایی ( دوپلکس ) وجود دارد.
 
آداپتور ها یا کاپلر های فیبر نوری برای کابل های تک حالت و چند حالته نیز طراحی شده اند و عموما برای اتصال کابل ها به کانکتر های مشابه مورد استفاده قرار می گیرند:
  • اتصال SC/APC به SC/APC
  • اتصال ST/APC به ST/APC
  • اتصال LC/APC به LC/APC

اما آداپتور های ترکیبی فیبر نوری را می توان با اتصال دهنده های غیر همسان مورد استفاده قرار داد. بنابراین امکان اتصال موارد زیر به هم وجود دارد:

  • اتصال SC/APC به ST/APC
  • اتصال SC/APC به LC/APC
  • اتصال LC/APC به LC/APC و …
انواع مختلف آداپتور های فیبر نوری به اندازه اتصالات فیبر نوری متنوع هستند. آنها می توانند FC ، LC ، SC ، ST و MT-RJ باشند و همچنین با توجه به چگونگی متصل شدن ، رنگ های متفاوتی دارند:های SC / APC به همراه ST / APC و LC / APC به عنوان پر کاربرد ترین مدل ها در شبکه های نوری منفعل فیبر نوری شناخته می شوند.
  • سبز برای APC است.
  • رنگ آبی برای رایانه های تک حالته و UPC است.
  • رنگ بژ برای رایانه های چند حالته و UPC است.

همانند کانکتور ها ، اتصال دهنده های SC / APC به همراه ST / APC و LC / APC به عنوان پر کاربرد ترین مدل ها در شبکه های نوری منفعل فیبر نوری شناخته می شوند.

جعبه های FTTH

شورای شبکه های اتصال فیبری اعلام کرده است: هنگامی که بحث از محل (خانه ها، مشاغل بزرگ و کوچک) می شود، کابل ها به طور معمول بر روی ساختار تنظیم می شوند و به شکل خروجی در یک باکس ترمینالی قرار می گیرند. جعبه های ترمینال به موارد زیر مجهز هستند:

  • سینی های شکاف: الیاف از کابل های خارج از منزل به رنگدانه هایی متصل شده و سپس به واحد نوری شبکه (ONU) وصل می شوند؛ اینجا دقیقا نقطه ای است که شبکه منفعل به پایان می رسد و تجهیزات فعال نصب می شوند.
  • اتصال دهنده های فیبر نوری برای فراهم کردن شرایط اتصال

سرویس Beyondtech اتصال دهنده های ساده سیمپلکس و دوبلکس را برای برنامه های تک حالت و چند حالته فراهم می کند. اتصال دهنده های SC / APC یکی از قابل اطمینان ترین انواع آداپتور ها به شمار می روند، به همین دلیل از آنها علاوه بر فیبر نوری، در سیستم های LAN  WAN و CATV بطور گسترده استفاده می شود.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *